Szyb ten miał być początkiem naszej kopalni "Feldmarschall Blücher Schächte", ale z powodu zaistniałych problemów podczas drążenia, rolę tą przejął szyb II. Oba powstały przy zachodniej granicy obszaru leśnego "Judasz" (Judas Forst).
Głębienie szybu o średnicy 6,6 m rozpoczęto w sierpniu 1913 roku metodą wprasowywania tubingów, które gotowe, kolejką wąskotorową dostarczano w rejon budowy. Robotami kierował inspektor górniczy Paul Teubner, późniejszy zawiadowca (dyrektor) kopalni. Na głębokości ok. 40 m natrafiono na duży napływ wody do głębionego szybu, co wstrzymało dalsze roboty i zmusiło do zastosowania kosztownej metody zamrażania górotworu. W podobnej sytuacji na kopalni "Donnensmarck", ale 10 lat wcześniej zastosowano połcie słoniny do uszczelnienia ociosu szybu I, zapobiegając napływowi wody do drążonego wyrobiska. Ponownie roboty wznowiono w czerwcu 1915 r. Głębokość szybu 165 m osiągnięto w kwietniu 1916, a 250 m w maju 1917 roku.
Wieża szybowa, drewniane nadszybie z prowizoryczną sortownią i maszynownia parowej maszyny wyciągowej powstały do lutego 1919. W tym też roku uruchomiono wydobycie. Dnia 26 października 1921 roku olbrzymi pożar zniszczył drewniane nadszybie wraz z sortownią i do czasu wybudowania już murowanych obiektów, dalsze wydobycie kontynuowano za pomocą urządzeń tymczasowych. Oprócz odbudowy spalonych obiektów, co nastąpiło w 1925 roku, zainstalowano drugą, tym razem elektryczną maszynę wyciągową. Pierwszym urządzeniem wyciągowym, obsługującym przedział północny była maszyna parowa, wyprodukowana w 1916 roku przez firmę Linke-Hofmann-Werke AG Breslau. Służyła do końca istnienia szybu. 5 maja 2000 roku szyb został zlikwidowany przez podsadzanie.
Opracowano na podst. "Historii Boguszowic" Mieczysława Kuli i Kroniki kopalnianej