Twórczość Grzegorza Biłki

Fater hajer

Mój fater robi na grubie, kiero nazywajom Blicher i je w Boguszowicach.
Robi tam już chyba z 18 lot. Fest jo je rod, jak się zbliżo Barbórka  - świynto wszystkich hajerów, szleprów i fachmanów górniczych. Wtedy przichodzi do nas potek mojij siostry Dorki i oba z fatrym zaczynajom fedrować. Spominajom, jak to w downych czasach było ciynżko – jak po dole hajery łazili z karbidkami i konie ciongnoły wozy z wonglym.
Tera  też ni majom leko – choć jak ich zza winkla podsłuchuja, to co o jakimś lyganiu na feli godajom......
Najbardzij mi się podobało, jak łońskigo roku  fater spominoł, jak z piyrszym przodowym Alojzym szoł nad ściana wymiyniać zicherongi.
Jak już ich wyniynili, to fater se siod na feli dychnoć, a przodowy Alojz – co nigdy na feli nie siodoł – bo się mu nie chciało szukać – siodoł na nodze. Chwila tam siedzom i łoroz fater poczuł, że coś kole niego nie tak wonio, jak by trza było.
Pyto się Alojza: „Alojz nie siod żeś na nasranym????”
A Alojz pomacoł rynkom noga, powonioł palce i padoł:
„ Ni. To je szmyra”.  -    A było tam rychtyk  ........  
Taki to drzistani idzie nikiedy usłyszeć u mie w doma – jak Fater zagajo z grubskimi kamratami.

Mundur hajera

Łońskigo roku, w grudniowo piykno sobota, prziszołżech z Jankowego kaczoka, kaj my jeździli na szlincuchach. Wlozżech do dom bez dźwiyrze od starki i starzika, bo moja mama zaś by miała wonty, żech je cały uciaprany i uciompany, a o tuberze co mie praje chytała to już ani nie godom. A bołżech się ji, pedzieć żech się kopyrtnoł do przikopy wele kaczoka, kaj było fest dużo marasu.
Jak żech już sie oporządził, ida ci na wiyrch i….. myśłołżech że po mie policyjo prziszła skuli tych augustków, co to my ze Zeflikim u Łucje na rabsie dwie asty obrali. Ale ni, to mój Fater  w mundurze górniczym wybiyroł się na obchody Barbórki – świynta wszystkich hajerów. A mundur oblyk skuli tego, że mioł dostać stopień górniczy.
Zaczon żech się na niego filować i kombinować, czamu tyn mundur je czorny ze złotymi kneflami i czamu mo hut z piórami choby od kokota?
Fater siod i opowiedzioł mi to, co jo wom tera opowiym.
Cały mundur to je połonczynipiyknego czornego sztofu ze zwykłym arbajym hajerów. Zaczon od czopki co sie CZAKO nazywo. Czako się wziyno od starych wojoków, i skuli tego je taki wysoki. Na przodku godło górnicze – to je pyrlik i żelozko. Te żelozko to ni ma te, co nim w doma biglujymy, to je taki młot zaszpicowany z jednej strony. Na wiyrchu mo tako tasiymka, kaj się wrażuje pióropusz ze piór od kokota. Te pióra to downij szlepry nosili, coby nimi wypucować dziura, kiero się wiertało świedrym, i kaj się ładowało patrony.
Kolor tych piór godo, kiery je kim na grubie, i tak: czorny – to hajer, bioły – sztajgier, zielony – dyrektor, czerwony to grajki z orkiestry, a bioło-czerwony mo kapelmajster.
Na Kabocie od wierchu je tako mało plała, kiedyś downij to była ona wiynkszo i chroniła przed wodom, co się na dole ze stropu loła.
Każdy mundur mo z przodku dziewiynć złotych wielkich knefli z godłym górniczym, a po bokach z lewej i prawej strony po 5 małych złotych knefliczków. Te małe knefliki som na takich poskach. W tych zagipkach na klacie i na rynkowach szlepry nosili lont do szczylanio i krzesiwo do odpalanio lontów, żeby im nie zamokły. Na rynkowach i czaku som też taki wzorki choby wysztrykowane abo wyheklowane. Łone pokazują, kto mo jaki stopiyń górniczy. Nikierzy, ale yno ci zocniyjsi hajerzy dostowajom do munduru szpada, to je taki choby tytuł szlachecki, kiery się przyznowo za długo i dobro robota na grubie.
Jak fater skończyli godać, pytom się go, czamu na dół nie jeździ w tym mundurze, jak on je taki tradycyjny i praktyczny. No to mi pedzioł żebych gupot nie fanzolił, że tera to się na dół jeździ fedrować w arbajancugu. Hajery majom go w kolorze modrym, a sztajgry w biołym abo żółtym. Pod niego się oblyko spodnioki i koszula z futerbachu. Szłapy się owijo fuslapami i oblyko guminioki.
A na głowa tera się dowo zamiast czaka hełm.
Munduru się na dół nie oblyko, bo to strój galowy – kiery się yno na świynta nosi!! – znerwowoł się fater.
Chcioł żech się go jeszcze spytać, czy te pióra w czaku to nie som czasym od tego kokota, co go naszej somsiadce Hildzie bezmała lisy wyniosły, a kierego szłapy znodli my z Paulym za somsiekiym.  Alech ni mioł odwagi – boch się zaro pomyśloł, że jak fater tego wielkigo kokota chycił i oszkuboł, to i mie też moge łoszkubać.
A tego bych nie chcioł.

Grzibobrani

Latoś w siyrpniu mieli my fajer, nie trza było iś do roboty. Skuli tego, że bez tydziyń fajnie poloło, wybrali my się z Jorgusiym na grziby.
Poszli my w nasze lasy, kaj tak dokładnie to wom nie powiym, bo byście zaczli nom tam łazić, a kożdy grzibiorz mo swoji miejsca.
Stanoć trza było wczas rano, jak jeszcze je cimok. Trefić my się mieli kole szynku od Trudki, ale jak to z Jorgusiym bywo, zaś przispoł. Musiołech po niego iś do dom,
i go obudzić. Jako że Jorguś mo baba gorolka i bołech się, że mi nazdo, jak zadzwonia do dźwiyrzów, ciepołżech kamiyniami w szyba.
Za chwila widza, że zza forhangi zaglondo Jorguś i coś mi kiwie. Zicnołżech sie na takim beszongu, co go majom przi chałpie i czekom. Za chwila Jorguś wylecioł choby oparzony zza chałpy. Jak żech go zejrzoł, toch nie wiedział, czy to łon, czy jego baba Manuela.
Gizd, jak się oblykoł, tak na wartko, to oblyk lonty od swojij. Na nogi wcis obcisłe getry, taki choby spodnioki, na wirych obcisło bluzka na ramionczkach i na to jakla, w kierej Manuela była na wieczór w kościele rzykać.
Jak ujrzoł moja uśmiychniynto gymba, to się kapnoł, że coś je nie tak, i poszoł się przeblyc do parzoka. Ale tam mioł yno stare lonty, w kiere biydok musioł się oblyc.
Do lasa skryncili my kole kyrhowa, kaj łońskigo razu schowali my kryczki. Bo grzibiorz w lesie bez kryki, to jak fojermon bez sikowki. Najprzód poszli my pod brzoski na kozoki, ale jakoś licho nom tam poszło. Potym skryncili my, wele takij małyj lyski, w strona banhofa, kaj rosnom dymby. Tu, Jorguś znod dwa, a jo, trzi prowoki. Ni ma źle! Dalij w tej dymbinie szukomy, szukomy, aż tu łoroz Jorg, zaczyn skokać choby na muzyce.
Zaglondom, a łon ciepnoł waszkorbym z grzybami i leci ku przikopie, co tam po blisku była. Za chwila stanoł i woło, żebych nie szoł kole takij krzywej sośniczki, bo tam som łosy, na kierych gniozdo wloz.
Jak już my się cylnyli, to jo Jorgusia widzioł, a czy łon mie, nie wiym, bo mioł wielki buły pod łoczami. Cało gymba opuchniynto.
„Czamu cie rzazały yno w ta twoja gymbiczka?” - pytom.
„Boch się kopalnioka cyckoł, i trocha sie nim pokidoł po brodzie. To na słodki leciały”.
Nic, trza było dychnoć i jakoś tymu mojimu kamratowi pomoc. Spomnioł żech się, że starzik na opuchlizna po łosach, dowoł cebula. A jo mioł w kapsie klapsznity, co mi moja Rołza rano ukroła. Obłożyła je tomatami i cebulom. Zebrołżech z tych klapsznitów cebula, i zaczon wciyrać w Jorgusiowo gymba.
A łon ryczał, choby  go zarzinali.  Przez te moji szmarowani, jeszcze bardzij opuchnął, a lica mu się fest świyciły. Bo ta cebula, coch go niom mazoł, była cało łod łomasty.
I tera się dopiero zaczło.
Jak żech go zaczon kludzić ku chałpie, ale jeszcze bez las, to sleciała się na biydnego Jorga cało furgajonco gowiydź. Kopruchy lazły w niego, jak do masła, a o klyszczach i pajonkach to już nie spominom. Wygondoł choby jaki lomp, taki był siny, a szoł choby nażgany, bo nic nie widzioł.
No ale musza wom spomnieć, że jak żech go kludził, toch znod jeszcze dwa półprawoki i jednego maśloka.
Pomog mi, odkludzić Jorgusia do dom feszter, kierego my spotkali pod brzoskami, też szoł na grziby.
Co Jorguś mioł w doma? Tego wom nie powiym, bo zostawili my go przed dźwiyrzami, zadzwonili i……uciykli za haziel, co stoł kole parzoka. Słyszeli my yno jak go Manuela powitała. I z tego co jom znom, prawdziwe powitani to mioł dopiyro za dźwiyrzami. Bo na wieczór mieli iś na geburstag do Jorgusiowych szwigrów, a jak to godajom „Z takom twarzom, tu nie włażom”.
Tak to skończyła się naszo rajza na grziby, Jorguś opuchniynty a jo uśmiychniynty, bo było nie było, miołżech w waszpeku kole funta grzibów.
Dodom wom jeszcze, że Jorgusia w robocie na grubie nie było chyba ze dwa tydnie. Najprzód lyczył opuchlizna łod osów, a potym od swojij Manuele.

Tu program pionty ślonskigo radia – studio sportowe

Witom wszystkich w tyn piykny sobotni wieczór na fuzbal-placu w Rogoźnej, kaj miejscowo JEDNOŚĆ ROGOŹNA grać bydzie szpil derbowy z PYNTLOM OSINY.
Kole szpilplacu skludziło sie chyba kole 500 fanów fuzbala ze Osin i Rogoźnej. Na płotach fany, w rynkach trombki.
Atmosfera jest goronco – można by pedzieć – WRAWO .
Ale co widza??? Na szpilplac wychodzom ze szatanie jedynastki fusbalistów. Pyntla dzisio mo treski w kolorze radisków, z piyknego sztofu, galotki i fuzlapy liliowe.
Rogoźnioki majom treski w kolorze moczki, galotki biołe, a fuzekle w kolorze kopalnioków. Szkoda, że tego państwo nie widzom.
Jedność to dzisio som gust i smak.
Obie drużyny w sztolach o bele jakich kolorach.
Ale kończa zagajówa o obleczach, bo syndzia gwizdnoł i gospodorze zaczyli szpil.
Rogojski kapitan, Alojz Bugla, podowo na bok do Bercika, Bercik obrócił się kole siebie i podoł do Pietra, tego od Kuglowej, co to łońskigo roku została mistrzyniom w warzyniu wodzionki.
Pieter ciśnie po lewj flance, ofiksowoł kieregoś z obrońców Pyntli i zacyntrowoł, ale torman z Osin pewnie chycił bal. Wykopuje go jednak prosto do przikopy. Aus do Jedności. Bal wyciepuje Alojz – daleko na środek placu do Karwota. Karwot, jak to Karwot, zanim się kapnoł, już mo po balu. Osinioki cisnom środkiym, Francek od Michalików, tyn co to mo wielki oły, fiksnoł jednego Rogoźnioka, już je przi polu karnym, podowo do Marka.
Ale co to?
Diosecko kretowina !!!  Bal odbił się od nij i już majom go fusbalisty Jedności. Daleki lob do przodku i szczał – oooooooooooo !!!!!!!!! Bal odbił się od winkla w bramie, bramkorz Pyntli ani się nie kapnoł, że kole niego coś furgało.
Bal dostoł Helmut, synek rogojskigo dochtora, zymbocza z Drwali. Tyn to się umi fiksowac !!!! Krynci się z tom balom choby mietlorza tańcowoł. W końcu podowo do Józika, Józik som na som z tormanym Osin, szczylo
i GOOOOOOOOOOOOOOOOOOOLLLLLLLLL.
1-0 do Jedności. Wszyscy ciepli się na Józika, a on jakby trocha znerwowany.
Ja, już wiymy czamu – jak szczyloł, to zahoczył o zol i se kapa oberwoł w sztolach.
Ale to nic, bo Pyntla już zaczyna od środka, jakoś ni majom siły lotać – chyba wychodzom te cygarety, co to kurzom po tryningu za hasiokiym. Gerat podowo do Ericha, Erich ciśnie z tom balom jak bajtel na nachtopie – cały je czerwony. Ofiksowoł Alojza i podowo do Gustlika, Gustel wpado w piontka przed bramkorzym, kiery wloz w niego presom tak, że baba od Gustlika, kiero stoji na ausie, chyba dostała hercklekotów.
I ???????????? ELWER !!!!!!!!!!!!!
Michoł, kiery stoji na bramie Jedności, podchodzi do Gustlika, kiery chyba po tym jak się szczaśli, to się fest pogorszył. Przeproszo go, ale syndzia je nieugiynty. Jak elwer, to elwer !!
Do bala leci Erich.
Ustawił se go, wzion rozpynd i... Michoł ciepnoł się na bala jak mój starzik na browara. Wyboczcie –tak sie mi jakoś skojarziło. Odbił go rynkom !!! Bal trefił nazod do Ericha, kiery dobijo go z kepki.
 1-1.   Brama do Osinioków. Rogoźnioki załomane.
Z ausu słychać kibiców: „Syndzia, ty Łysoniu oszkliwy – szczewiki pucować, a ni syndziować” „Mamlasy, kapołka dzisio u Trudki w barze bydziecie pić........”.   Myśla, że zaś na wieczór bydzie haja.
Tryner Jedności nerwowo cały czas coś w gymbie cycko. Chyba szkloki, bo sponsorem zespołu je Wytwórnia Amoloków z Raja.
Jedność zaczyno od środka. Nie zdonżyli do porzondku kopnoć, a syndzia kończy piyrszo połowa.
No to chowcie się moji  mili. Do usłyszynio po przerwie.
Marcin Biłka - spiker z Rogoźnej

Bądź zawsze piękna !!!!

W scence występują 2 panie – jedna trochę przy sobie (Agnes)

Spotykają się na …………

Rołza – „Witom Cie Agnes! Kiedy my sie to ostatnio widziały?

Agnes – „Rołza – Szczynść Boże – Kiedy? No, chyba łońskigo roku, u Achima na
               anwajongu!!”

Rołza – „Ja rychtig ! Łon się przekludził wtedy z familoka do tej nowej chałpy! Ale Agnes –
              tyś mi jakoś boroko zastarano, co się stało?”

Agnes – „ Ani nie godej, dziołcho!! W doma żech sie z mojim starym powadziła, bo moja
              ciotka Aniela wyciep z chałpy! A wiysz, jako ciotka je – piykno, gustowno,
              wyszykowano jak brateringi na świynto morza. Tera to sie na pewno pogorszy na mie!

RołzaJa! Przeca ona, to je twoja potka! A o co wom to poszło? Dyć twój stary to je taki
            trocha mamlas, on sie nie drożni z nikim.

Agnes – Ja mamlas – to je chyba twój Wili, mój jak sie znerwuje to je choby miechym piźniony !!!   Ale powiym ci to jako to było

Rołza – No dobre! Ale godej o co poszło?

Agnes – Poiym ci zech sie ostatnio tak trocha zaczłą dziwać na te programy w telewizorze co
            to o odchudzaniu som. Wiysz jo tam tego mojigo ciałka trocha mom! – Toch się
            pomyślała że starymu zrobia trocha przyjemności i ściepia kiere kilo.
            Ale mie sie żodne diety nie trzymały, daremny futer. No i wtedy:

Latoś, tak jakoś bez wiosna

Przyjechała do nas ciotka Aniela.

Ona je ze Krosna.

Piykno, szwarno i miastowo ta nasza Aniela,

Chudo jak sztacheta - bo jy mało wiela.

Tak jo sie z cerami, na nia zadziwała,

Żech sie zaro o dieta, na ta chudość zapytała.

Ciotka padała „Boroczki wy moji, nic sie nie starejcie

Yno cołki jedzyni z lodówki poschroniejcie,

A jo posiedza u was tydziyń, abo i dwa,

To was naucza, jak sie odchudzać”.

Ciotka wejrzała do naszej lodówki,

Kozała wyciepać:

Hałskyjza, karminadle, prezwuszt i trocha makówki.

Do blaszoka we wsi poleciała na zakupy.

Prziniosła radiski, brokuły i modro kapusta do warzynio dietetycznej zupy.

Jak już my ta zupa na kochrze uwarziły,

To sie po całym parzoku, sztynks rozeszoł zgniły.

Wtedy do dom mój istny prziszoł, co był na polu, pomogać starce.

Stanoł we progu i od razu zaczon woniać garce.

Jak powonioł ta zupa, co jom Aniela narychtowała,

Poklupoł się po głowie

„ Aniela! Ty mosz chyba ała !”

„Jako to jeś? Jak tego ani powoniać nie idzie !”

I wynios tyn garniec, zostawił go w zegrodzie.

Potym do lodówki wejrzoł i kudły stanyły mu dymba,

Zakuckoł, zacharczoł i otworził gymba:

„Jezderkusie! – Kaj wuszty, som wczorajsze rolady?”

Wejrzoł na ciotka i zrobił sie blady.

Aniela jak yno na niego wejrzała,

Zaro sie do dom, do Krosna brała.

Bo sie ji jakoś, łoroz spomniało,

Że kotowi futru zostawiła mało.

Jo moimu wodzionka na gipko uwarziła,

Żeby choć trocha poprawić mu mina.

I powiym ci Rołza – jak żech się tak do zdrzadełka wejrzała

Toch się sama do siebie podziała:

Agnes przeca tako Cie trzimie na świecie Pon Bóczek

I tako Cie mo rod! Twój chop – twój Staniczek.

Rołza  - Aniela!!! Jo już to downo wiym, bo mi starka godała.        
Dziołcho! Nigdy ni ma za  dużo, kochanego ciała.
A wom powiym i o tym pamiyntejcie

Dziołcha, co na Ślonsku sie urodziła i wychowała – godać byda o tym do znudzynio
Uroda mo przecudno – nie do poprawiynio

Na nic odchudzani, na nic botoksy, na nic silikony.

Nieważne też, w jaki szaty żeś je obleczony.

Bo na Ślonsku kożdo dzioła je piykno – wszyscy tak godajom

A najbardziej nasze chopy - bo zawsze nom pszajom !!!

Teksty piosenek gwarkowskich

O mój ty istny! (melodia Marianna)

Wczora, rzekłeś do mie ma niewiasto
Póć zakludza cie na miasto
Zrobisz Se manikir !!!
Dzisio, nic nie umia ci nawarzyć
Moga se paznokcie zedrzyć
Ukrej Se chleba som

O mój ty istny,
Jo do ciebie zrobia wszystko
Odchudza Ci sie fest
Byda de best

Wczora, jak żeś wejrzoł na mie z rana
Toś mi pedzioł ukochana
Wszczykniesz se botoksa,
Dzisio, już nie musisz mie uciszać
Bo nie umia gymbom ruszać
Wargi mie bolom fest!

O mój ty istny,
Jo do ciebie zrobia wszystko
Odchudza Ci sie fest
Byda de best

Wczora, pedzioł do mie - Aleś blado
Póć jadymy do solarium
Opolić musisz się.
Potym, jak wylazłach z tej maszynki
Mój mi pedzioł żech z Afryki
On takij nie chce już

O mój ty istny,
Jo do ciebie zrobia wszystko
Odchudza Ci sie fest
Byda de best

Zabrałeś serce nasze

                         We ścianie szleper hula, na pilot kombajn ma
                         A jak się coś zepsuje  - na wszystkim On się zna

Zgniotłeś kabel we ścianie, uszkodziłeś węże dwa
A potem zadzwoniłeś „Nie to nie byłem ja”
Zatarłeś rolę pod ścianą, zasypałeś odstawa
A potem masz pretensje, że rozrusznik zdycha

                         Gdy jeździsz po przekopie, Kubicą zwiemy Cię
                         W bryczkach się szperujemy jak w ścianach sekcje

Zerwałeś wał Kardana i silnik poszedł w miał
A do głównego głosisz że lekkoś gazu dał
Wypadłeś znowu z torów, bo wajcha znów nie ta
A wszystkim wokół mówisz „Na torach była ROSA”

                         Przygotówki traktor dostały, na ropę ci on jest
                         Gdy jadą nad przekopem to śmierdzi z niego fest
 
Tankujcie do karnistrów, tankujcie litrami
Bo nikt się już nie dziwi, że jeździcie Dieslami
Ktoś kiedyś wam obiecał na ropę coś z Fiata
A teraz macie Scharfa – ale nie na klata

                         Na zabudowach cicho, załogi ciągle brak
                         Znów przyjdzie jakoś firma – a ludzi ma aż strach

Piekarze budują odstawy i emeryci też
Na naszej piersi chowani, z pyndzyjom u nich źle
Jednak bez naszej pomocy, nie ruszą nigdy nie
Bo kotwy wyrywamy, gdy napęd ruszyć chce

                         Koncerny znowu tworzą, już kiedyś było to
                         Teraz mamy nadzieję, na nasze lepsze jutro

Zabrałeś serce nasze, do południowego
A dla nas zostawiłeś swego naczelnego  
Zabrałeś serce nasze, do południowego
A dla nas zostawiłeś swego naczelnego

Do Jankowic wróć - Piosenka wazeliniarska
(melodia „Do Milówki wróć” – Golec Orkiestra)

Jak Cie Centrum wytarmosi
Bydzies mioł ostatni grosik
Jankowice wnet przypomną się
Gruba ta Ci splendor dała
Sama też się wydźwigała
Wtedy o nas głośno było fest

Do Jankowic wróć, Do Jankowic wróć
Ni ma dzisio lepszej gruby
Wróć tu do nas WOJTKU luby
I na Blicher i na Blicher wróć

Jużeś zjeździł kawoł swiata
Przepracowoł długie lata
Poniewierkiś poczuł gorzki smak
Siednijze se z nami w ławie
Wypij piwo, miyszej w kawie
I posłuchej co nom w sercach gro

Do Jankowic wróć, Do Jankowic wróć
Ni ma dzisio lepszej gruby
Wróć tu do nas STAŚKU luby
I na Blicher i na Blicher wróć

W centrum liczysz we dnie w nocy
Kasy u nos nie zobocys
Boś ostatni grosik z sobom wzion
Momy ino jednom wade
Domy Ci jom jako radę
I śpiywomy – Z tym grosikiem wróć

Do Jankowic wróć, Do Jankowic wróć
Ni ma dzisio lepszej gruby
Wróć JANUSZKU do nas luby
I na Blicher i na Blicher wróć

Do Jankowic wróć, Do Jankowic wróć
Każdy sobie cicho marzy
Wróćcie do nas wszyscy razym
Więc na Blicher, więc na Blicher wróć

Cztery razy po dwa razy

Cztery razy po dwa razy
Osiem razy raz po raz
Kto na Blichrze jest najlepszy
Każdy jeden fachman nasz

Gdy na 1-wszy powrócili
To na węgiel się rzucili
Gdy fedrunku mało mają
To im bramki przeszkadzają

Cztery razy po dwa razy
Osiem razy raz po raz
Tako laga przyszanują
Oni se przez długi czas

Gdy na 2-gim woda była
O Jożinie wciąż śpiewali
Gdy po falu kombajn gnają
To jak w Tatrach teraz mają

Cztery razy po dwa razy
Osiem razy raz po raz
III Gwarek podbakali
Bo tam był yno maras

A na 3-cim to paniska
Amerykom zapachniało
Kombajn w ścianie ciągle gonią
A im jeszcze jest za mało

Cztery razy po dwa razy
Osiem razy raz po raz
Tej szybkości majom dużo
Jeżdżą już jak w Indy Car

Czy też nasze przygotówki
będą brały metry z główki
Ależ owszem czemu nie
M 4 skończyło się
Cztery razy po dwa razy
Osiem razy raz po raz
A tych metrów nie policzy
Ani jeden fachman nasz

Szleperka

Wczoraj powiedziałeś do mnie głąbie
Chodź wyczyszcza ci te rząpie
W przodku na 700
Wczoraj jak byli po sześciu Lechach
To kupili ryżu w miechach
Żeby go w wodzie sioć

                O przygotówki czamu mocie gupie miny
                Miała być Japonia, wyszły Chiny

Dzisiej, chcieli pobrać se kilofy
Gospodarni robią fochy
O sztilach nie wiedzą nic
Teraz umią robić tylko zdjęcia
Bo to dla nich są zajęcia
Nie zbrudzą oni się

               O gospodarni, wy to kupcie se Kodaka
               Miało być Hollywood, a wyszedł smród

Teraz, gdy już wyngla dużo leci
Trocha skały, trocha śmieci
Odstawa jedzie wciąż
Teraz nawet kiedy góra korze
Zasuć Bogda w każdej porze
My momy automat swój

                O szlepry w ścianie, wy fedrujcie sobie dalej
                A nom zostowcie noc, do napraw noc

Piosenka na Gwarki (melodia z filmu Czterej pancerni i pies)

Gruby w likwidacji
A nasz Blicher nie
Bo mo nas fachowców
Każdy o tym wie
Do ściany wrócimy, silnik wymienimy – pojadymy już
Olyj też wlejymy jak go se kupiymy – taki czasy som

Na odstawie maras
Brniemy w nim po pas
Na I-szym oddziele
Mówią szlom nie nasz
Taśma zaś uleci, już też Gruzin leci – po fonsie dropie się
Jak naczelny ryknie, wnet tyn maras zniknie – szlepry spiją go

BHP-owcy siedzą
Głowy mają w dół
Bo zaś kombinują
Kiery parking mój
Z bólu fizol ryknie, BHP-owiec zniknie – zaro chowie się
Już na parking leci, bo mo w doma dzieci – wtedy dychnie se

Przygotówki mają
Metrów że aż strach
Ale na minusie
W Grudniu bydzie KRACH
Kombajny stynkają, do bergi wjyżdżajom – metrów ni ma zaś
Nadsztygarzy płaczą, kasy nie zobaczą –  zaś bydzie larmo

Dyrekcja spokojna
Choć za płotem Ci
Co ich fest cyganią
Każdy o tym wiy
Do domu wracają, przed babą klynkają – nafedrowali się
Na plac nie wyłażą, bo se lonty zmażą – mają przeca psa

Serca dwa

Na zawsze razem, razem we dwoje
fachowców złączył los,
Tyn kopalniany i Tyn na wiyrchu
Łączy nos szefa głos
Nom som do życia potrzebne narzędzia
Śpiewamy wszyscy wciąż
nie licząc godzin, nie licząc minut
śpiewajmy jak jeden mąż.

Serca dwa, serduszka małe dwa
ze sobą już są tyle lat
niech piosenka ta płynie w nas,
Serca dwa elektryk i ślusarz ma
ze sobą już są tyle lat
Na Blichrze wciąż som za pan brat

Do każdej awarii razem pydzymy
Razem wspieromy się
Choć czasem szleprów po ścianie goniymy
Też powadzymy sie
Każdo robota, naprawa kombajnu
muszymy sklupnąć sie
Na każde opierdol, czy chwila stresu
Razym nie domy sie

Serca dwa, fachowców serca dwa
Na Blichrze już som tyle lat
Nie straszno nom jest awaria.
Serca dwa, fachowców serca dwa
Na Blichrze już som tyle lat
I dlatego ta gruba trwa

Momy kachloki w kolorach nadzieji,
niebieski, zielone som
Bez nas boroki nie objedziecie
Spiywomy dzisiej wom
Drogi Prezesie dziś nas posłuchej
Wołomy w jedyn głos
Miyj na nas oko, o nas się starej
Bo ciynżki bydzie twój los

Serca dwa, fachowców serca dwa
Na Blichrze już som tyle lat
Nie straszno nom jest awaria.
Serca dwa, fachowców serca dwa
Na Blichrze już som tyle lat
I dlatego ta gruba trwa

Stare szlepry powiadali

Stare szlepry powiadali że fachowce wyzdychali
A Fachowcy żyją piwko sobie piją
Z ławy spoglądają
Wszystkich w nosie mają
    
Dyrekcja dla swych wyników, koże uczyć się wskaźników
A Fachowcy żyją piwko sobie piją
Z ławy spoglądają
Wszystkich w nosie mają

Szlepry w ścianie znowu kroczą, chyba d... znów umoczą
A Fachowcy żyją piwko sobie piją
Z ławy spoglądają
Wszystkich w nosie mają

Rzecz to dla nas nie pojęta, ciągną sekcje nawet w święta
A Fachowcy żyją piwko sobie piją
Z ławy spoglądają
Wszystkich w nosie mają

Przygotówki metrów MAŁO, bo pobierki robią śmiało
A Fachowcy żyją piwko sobie piją
Z ławy spoglądają
Wszystkich w nosie mają
        
Gospodarka moi mili, ciągle ich brak, w każdej chwili
A Fachowcy żyją piwko sobie piją
Z ławy spoglądają
Wszystkich w nosie mają

POWRÓT DO GÓRY