Historia Klubu Górniczego na Placu Pokoju w Boguszowicach - Osiedlu zaczyna się na początku lat 50-tych ub. wieku. Do budynku powstałego na potrzeby spółdzielni mieszkaniowej i poczty, a w końcu przeznaczonego na internat dla chłopców pracujących na kopalni i jadłodajnię, przybudowano w 1953 roku kino "Górnik". Budynek był niewielki, postawiony w miejscu stojących tam wcześniej chlewików. Posiadał balkon i osobne wejście. Sala kinowa, ze zwykłymi krzesłami, mogła pomieścić zaledwie 150 osób.
Rok później w pomieszczeniach parteru internatu utworzono Klub Górniczy KWK „Jankowice”. Pierwszymi kierownikami klubu byli Gerard Woryna, Helena Janosz oraz Józef Pawela. W późniejszym czasie Klub Górniczy został przemianowany na Zakładowy Dom Górniczy KWK „Jankowice”, którym od 1960 r. kierował Bernard Kucz. Celem tej placówki kulturalnej było wiązanie się ze środowiskiem górniczym, nie tylko z mieszkańcami osiedla, ale również z młodzieżą zamieszkującą (w pewnym okresie) trzy Domy Górnika i internat Zasadniczej Szkoły Górniczej. Każda wizyta Pana Bernarda u dyrektora szkoły lub kierownika internatu kojarzyła się młodzieży szkolnej z fajną imprezą.
W tamtym czasie, jak podaje historia Domu Kultury, klub prowadził "Uniwersytet Robotniczy, w którym wykładali: prawnik, lekarz, historyk, psycholog i anglista. Działające w ramach Klubu kino „Wiedza”, 2 razy w miesiącu organizowało bezpłatne seanse oświatowe. W Klubie istniało 10 sekcji (m. in. taneczna, wokalna, fotograficzna, rytmiki, krótkofalarstwa). Ponadto znalazły swoje miejsce w Klubie Orkiestra Dęta KWK „Jankowice”, chór „Seniorzy”, Polski Związek Emerytów i Rencistów. W 1966 roku zaczęto organizować sekcję młodzieżową, chcąc w ten sposób młodym ludziom zagospodarować wolny czas. Wyremontowano część pomieszczeń w istniejącym budynku internatu i rozpoczęto działalność. Zajęcia prowadzono 4 razy w tygodniu, dwóch pracowników pełniło stałe dyżury, a kierownik zajmował się wyświetlaniem filmów oświatowych. Młodzi ludzie zaczęli tworzyć swoje zespoły muzyczne, uczęszczać na zajęcia kół i klubów zainteresowań, uczestniczyć w życiu kulturalnym, coraz modniejsze stawało się „chodzenie” do kina."
W 1964 roku w czynie społecznym (dla uczczenia 20-lecia PRL) gruntownie przebudowano i nowocześnie wyposażono budynek kina. Powstała sala na 400 osób, zmieniono nazwę kina na "Zefir". Trzy lata później połączono przejściem budynek klubu z kinem.
Przy Klubie Górniczym działała doskonale zaopatrzona biblioteka, gdzie organizowano liczne spotkania autorskie, spotkania z artystami i dziennikarzami. W 1970 roku biblioteka dysponowała 15 000 tomami książek, z których korzystało 400 osób, głownie mieszkańców osiedla. Dla porównania biblioteka w Boguszowicach Starych, przy 443 czytelnikach posiadała zaledwie 6 261 tomów.
W styczniu 1991 roku Klub został przejęty przez Urząd Miasta Rybnika i przemianowany na Dom Kultury Boguszowice. W roku 2000 jego dyrektorem został Cezary Kaczmarczyk, którego celem od początku działalności było przełamać opinię o Domu Kultury, jakoby służącym tylko mieszkańcom osiedla. W 2007 roku budynek Domu Kultury przeszedł generalny remont i w niczym nie przypomina tego z początku lat 50-tych ub. wieku (no może oprócz kształtu).
Dalej historia Domu Kultury podaje: "Dziś Dom Kultury Boguszowice jest prężnie działająca placówką zrzeszającą w cotygodniowych zajęciach ponad 20 kół artystycznych i klubów zainteresowań około 1000 uczestników. Wysoko wykwalifikowana kadra zarówno administracyjna, a przede wszystkim merytoryczna i pedagogiczna zapewnia wysoką jakość proponowanych działań i realizację coraz to nowych pomysłów i propozycji. Dom Kultury oprócz życia artystycznego i kulturalnego staje się ośrodkiem życia społecznego mieszkańców dzielnicy, bardzo często ze swoimi propozycjami wychodząc poza jej granice. Znakiem nowego myślenia są imprezy o zasięgu regionalnym, wojewódzkim, a nawet międzynarodowym organizowane przez Dom Kultury."
Źródło: www.dkboguszowice.pl/dk "Historia Boguszowic" M. Kula
Opr. Tadeusz_Gacek (tedd55) - czerwiec 2012